Terug in Vegesack

Sommige dingen zijn zo mooi, die moet je twee of drie keer doen. Het traject van de Weser tussen Bremen Vegesack en Petershagen bijvoorbeeld.
Op onze ankerplaats beneden de sluis van Petershagen waren we dertig kilometer verwijderd van onze verbinding met het Mittellandkanal bij Minden. Maar het kanaalpand was wegens hoogwater gestremd, we hadden geen idee hoe lang dat zou duren, en elk van de opvarenden had goede tot dringende redenen om binnen drie dagen thuis te willen zijn. Gelegenheid om aan land te gaan was er niet, en een plek om de Anna Koosje vertrouwd en veilig achter te laten evenmin.
Wat doe je dan, je telt je knopen en je neemt je verlies. 

Ochtendbroodjes

Het hele traject van honderdvijftig kilometer dat Anna Koosje in twee dagen zwoegend omhoog had afgelegd, gingen we nu in één dag terug. Snelheid over de grond zeventien tot eenentwintig kilometer waar we op de heenweg zeven tot tien deden. Na de sluis van Hemelingen hadden we de laatste ebstroom ook nog mee, dus bijna precies op laagwater konden we zonder brugopening de haven van Vegesack in. Daar wachtte de havenmeesteres ons weer op met een hartelijk welkom. Wij vroegen haar of ze de Veerhaven in Rotterdam kende. Het trof ons hoe vergelijkbaar de ambiance van de twee havens is, met een heel pakket vaste havenliggers op klassieke schepen die bezig zijn met klussen, kalefateren en opletten dat er op andere schepen geen gekke dingen gebeuren. Een soort eigen dorp in de stad. Nee, de Veerhaven kende ze niet, dus we hebben haar als Rotterdamse groet onze Veerhavenvlag gegeven. Daar was ze erg mee verguld.
Het station Vegesack is honderd meter van de haven af, en in dik vier uur treinen waren we allemaal thuis. Daar kregen we via de krant de opwinding van de week te horen, het gedoe met de Fyra, AnsaldoBreda, de NS, de NMBS en de concessie voor de HSL. Onze treinen en aansluitingen liepen perfect, wij zijn er helemaal voor dat de Deutsche Bahn die concessie krijgt!

Een dag later kijken we nog even hoe het zit met de stremming bij Petershagen. Opgeheven! Ongeveer op het moment van onze ommekeer (06.06 om 10 uur) was het water op zijn hoogst; een paar uur later was het alweer onder de kritische grens gezakt. We liggen prima in Vegesack, een goede ligplaats vinden in Minden was nog een opgave geweest, maar nu moeten we hopen dat er niet zoveel water wegloopt dat er niet meer te varen valt.
Onzin natuurlijk, dat was vroeger zo. Nu blijft het water achter de stuwen en sluizen zodra het overschot is afgevoerd.