Kom schat, we gaan

"Kom schat, we gaan."

"Zijn we zo getrouwd tegenwoordig? Wat dacht je van eerst een beetje persoonlijke aandacht?"

Conversatie tussen een schipper en  zijn Anna Koosje, die zo haar eigen ideeën heeft over respectvolle behandeling en eigenwaarde.

Het was in Bremen Vegesack,  we waren er op zaterdag om twee uur aangekomen en hadden bedacht dat we om vijf uur weg wilden. Motor gestart om op te warmen – we hebben tenslotte wel geleerd dat voorspel belangrijk is – maar dat werd gevolgd door een onbekend geluid van pruttel-pruttel. Olie. Uit het dashboard.

Olie uit het dashboard? Dat is ongeveer net zo raar als gehakt uit een ei, dat hoort er niet, het kan er eigenlijk niet zijn. Maar wel bij Anna Koosje.

De meeste oliedrukmeters hebben een voeler in de  motor die een elektrisch signaal doorgeeft naar een dashboardmetertje. Maar niet op dit Traditionsschiff. Hier loopt een slangetje met olie op druk vanaf de motor naar het dashboard, waar het metertje uiteindelijk een vertaling maakt naar een drukwaarde. Analoog natuurlijk, digitaal moest nog worden uitgevonden toen ze dit maakten. En dat slangetje was gaan lekken. Niet voor de eerste keer, want toen wij het openmaakten was het duchtig omwikkeld met kleefband. Hier is dus een vorige eigenaar bezig geweest met een provisorische reparatie waarvan bij zich stellig had voorgenomen dat hij net nog een keer definitief ging fixen. En dat is er niet van gekomen.

Maar het relevante feit is niet dat slangetje. Het is het dwingende beroep op aandacht dat Anna Koosje, niet boos maar wel een beetje gepikeerd, afgaf. Het was ook geen knallende klap voor de kop waarmee ze dat deed, met een gebroken zuigerstang of zo – touch wood! Gewoon een lekkend slangetje onder handbereik.  We hebben er nieuwe tape omheen gedaan en Rob brengt volgende week een nieuwe mee.

En ze had natuurlijk gelijk, zo zijn we niet getrouwd.