We zijn dus bezig weg te varen van Praag, maar verwonderen ons intussen wel over de belemmeringen en verhinderingen die de hele tijd op ons pad kwamen. Het begon met het verhaal dat de sluis in Melnik zou zijn leeggelopen, geïllustreerd met foto's van een waterbouwkundige ravage. We hebben er overal navraag naar gedaan, maar niemand wist het te bevestigen. Intussen ging de scheepvaart, nadat het hoogwater was gezakt, gewoon door. Toen kwam de Lotsenpflicht op de Elbe, die gelukkig werd opgelost doordat Jos bereid was aan boord te komen. Vervolgens het lage water voorbij Dresden, waarvoor nog een laatste keer een stuwreservoir zou worden leeggetrokken om een golf te maken waarmee we omhoog zouden kunnen. Geen golf gezien, althans niet van stortbakgrootte.
'Wat verwachten jullie dat er uit Tsjechië naar beneden komt', vroegen wij aan de Revierzentrale Magdeburg. 'Dat weten wij niet, dat krijgen wij niet door', was het antwoord.
Gebrekkige verbindingen tussen landen is natuurlijk niks nieuws. We hebben zelf een hele Betuwelijn liggen die aansluit op een boemelspoor bij Emmerich. Het Europese luchtruim is nog steeds een lappendeken van tientallen verkeersleidingen, al schijnt daar nu wat aan te gebeuren. De haventoegang tot Antwerpen door de Westerschelde is een permanente bron van wederzijdse wrijving en irritaties.
Intussen leidt gebrek aan communicatie tot onbegrip, irritatie en vijandigheid. Wij hebben hier in Duitsland al gehoord dat de voorjaarsoverstromingen dit jaar te wijten waren aan de Tsjechen, die vergeten waren of het verdomden de schuiven van een stuw dicht te zetten. In Tsjechië hebben ze er de pest over in dat Duitsland de Elbe niet kanaliseert maar gewoon naar zee laat leeglopen, zodat Tsjechië een groot deel van het jaar zijn enige scheepvaartverbinding moet missen. In DDR-tijden was dat gewoon geen prioriteit, en nu na de Wende is het Die Grüne die geen ingrepen wil in de natuurlijke loop van de rivier. Althans, dat zeggen sommigen. Anderen ontkennen het weer en hebben een heel ander verhaal.
Praag was de stad van Kafka, bij wie je ook nooit weet waar de grens ligt tussen hersenspinsel en werkelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten