Het blijkt dat de waterstanden in de Elbe niet alleen bepaald worden door de hoeveelheid regenval in het gebergte, maar ook door menselijke ingrepen in de schuiven van stuwdammen.
Rob belde vanavond. Ze liggen in Dresden, waar ook een paar grote vrachtschepen liggen die naar Tsjechië moeten. Daartoe wordt morgen om twaalf uur een stuwmeer opengezet, die de golf moet opleveren waarmee die schepen omhoog kunnen. Met diezelfde golf, die om vier uur bij Dresden is, zou ook de Anna Koosje mee kunnen. Dan zitten we in Tsjechië, waar de Elbe en de Moldau gekanaliseerd zijn en er in principe genoeg water achter de stuwen ligt. Zo we ooit zeiden, Prague here we come!
Maar dan - dan moeten we terug, ooit een keer. Helaas wordt de golf van morgen gemaakt met het laatste beetje water in het laatste stuwmeer. Er is dus straks geen water meer om ons te helpen naar beneden te spoelen, behalve wat er eventueel aan regen valt. Dat kan dagen duren, of weken, of maanden.
We hebben onze knopen geteld en vastgesteld dat we zulk hoog spel niet willen spelen. We pakken de golf van morgen vier uur - het is net of het om een treindienstregeling gaat - niet om naar boven te gaan maar terug omlaag. Dan gaan we met een flinke snelheid richting Wittenberg, Magdeburg en Dömitz, waar we voor de tweede keer de Elde-Müritz Wasserstrasse in gaan om nog een keer te genieten van de landelijke rust van Mecklenburg-Vorpommern. Daarna Berlijn, graag nog een keer Potsdam om met meer aandacht te bezoeken, en dan naar het westen, naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten